"Abdalın karnı doyunca gözü pabucundadır" Atasözünün anlamı temel ihtiyaçları karşılandığında insanların daha az önemli ya da gereksiz şeylere odaklanabileceğini ifade eder.

Atasözünün anlamı insanın önceliklerinin ve dikkatinin, ihtiyaçlarına bağlı olarak değişebileceğini vurgular.

Örneğin, bir kişi açken tek düşündüğü şey yiyecek olabilir. Ancak karnı doyduğunda artık daha basit ya da gereksiz şeylere, bu atasözünde olduğu gibi "pabuca" dikkatini verebilir. Bu, bazen insanların gerçekten önemli olan şeyleri göz ardı ederek küçük ayrıntılara takılabileceğini de gösteren bir öğüt niteliğindedir.