Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB), çocukluk çağından itibaren başlayan ve yetişkinlik dönemine kadar devam edebilen bir nöro-gelişimsel bozukluktur. Bu bozukluk, dikkat süresinde azalma, hiperaktivite ve dürtüsellik belirtileri ile karakterizedir.

Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu Belirtileri

DEHB, genellikle 7 yaş civarında ortaya çıkar ve erkek çocuklarda kızlara göre daha yaygındır. Dikkat eksikliği belirtileri arasında, dikkati toplamakta zorlanma, işleri tamamlama konusunda güçlük çekme, unutkanlık, organize olmada sorun yaşama ve ayrıntılara dikkat etmede zorlanma yer alır. Hiperaktivite belirtileri arasında, yerinde duramama, sürekli hareket etme, aşırı konuşma, diğer insanlarla uyumlu hareket etmekte güçlük çekme, dikkat dağıtıcı davranışlar sergileme yer alır. Dürtüsellik belirtileri ise, düşünmeden hareket etme, sabırsızlık, girdiği durumları kontrol edememe, sürekli konuşma, beklemekte zorlanma şeklinde ortaya çıkar.

DEHB'nin kesin nedeni bilinmemekle birlikte, genetik faktörler, beyin kimyasındaki dengesizlikler ve çevresel faktörlerin bir kombinasyonu etkili olabilir. DEHB tanısı, belirtiler ve semptomlar ile ilgili bilgi toplamak ve fizik muayene yapmak gibi çeşitli testler ile konulabilir.

Tedavi Sürecinde Nasıl Bir Yol İzlenir? 

DEHB tedavisinde, ilaç tedavisi, davranışsal terapi, eğitim ve öğretim desteği, aile terapisi ve çevresel düzenlemeler gibi yaklaşımlar kullanılır. İlaç tedavisi genellikle dikkat süresinin artırılması ve hiperaktivite belirtilerinin azaltılması için kullanılır. Davranışsal terapi, çocukların olumlu davranışlarını ödüllendirme ve kötü davranışlarını cezalandırma gibi stratejiler kullanarak olumlu davranışların teşvik edilmesine odaklanır. Eğitim ve öğretim desteği, öğretmenlerin öğrencilere uygun öğrenme ortamı sağlamalarına yardımcı olurken, aile terapisi ailelerin DEHB hakkında bilgi sahibi olmasına ve çocuklarının davranışlarını anlamalarına yardımcı olur.

DEHB, tedavi edilebilir bir durumdur. Tedavi edilmemesi, okulda veya iş hayatında başarısızlık, düşük özgüven, depresyon ve diğer sosyal sorunlara neden olabilir