II. Abdülhamid, Osmanlı İmparatorluğu'nun 34. padişahıdır ve 31 Ağustos 1876’da tahta çıktıktan sonra, 27 Nisan 1909 tarihine kadar hüküm sürmüştür. Yönetimi, Osmanlı İmparatorluğu tarihinde “İstibdat Dönemi” olarak bilinir ve onun dönemi, ağır politik, ekonomik ve sosyal sorunlarla doludur.

Doğum ve Gençlik Yılları:

21 Eylül 1842’de İstanbul’da doğdu.Genç yaşta kapsamlı bir eğitim aldı ve dini konulara olan ilgisiyle biliniyordu.

Tahta Çıkışı:

1876 yılında V. Murad'ın tahttan indirilmesinin ardından padişah oldu.

I. Meşrutiyet ve Anayasa:

Tahta çıktığında, Osmanlı İmparatorluğu'na ilk anayasayı getirerek I. Meşrutiyet'i ilan etti. Ancak bu dönem kısa sürdü.

Yönetim Biçimi:

Yönetimde merkeziyetçi bir anlayış benimsedi ve yönetime sıkı bir şekilde hakim oldu.Sansür uygulamaları ve istihbarat teşkilatını güçlendirmesiyle tanınır.

Dış İlişkiler:

Dış politikada dikkatli ve dengeleyici bir politika izledi.Osmanlı İmparatorluğu'nu paylaşmak isteyen büyük Avrupa güçlerine karşı dikkatli bir politika izlemiştir.Altyapıyı geliştirmek için demiryolu ve telgraf hatları gibi projelere önem verdi.

Eğitim reformları yaptı ve okul sayısını artırdı.

31 Mart Vakası ve Tahttan İndirilmesi:

1909 yılında, 31 Mart Vakası olarak bilinen ayaklanma patlak verdi.Bu olayın ardından tahttan indirildi ve yerine V. Mehmed (II. Mehmed Reşad) geçti.

Ölümü:

10 Şubat 1918’de İstanbul’da öldü.

Mirası:

II. Abdülhamid, panislamizm politikaları ve baskıcı yönetimi ile tanınır.Yaptığı reformlar ve modernleştirme çalışmaları, Osmanlı İmparatorluğu’nun daha fazla dayanmasına katkı sağlamıştır.Ayrıca, istihbarat ağını güçlendirmesi ve yabancı güçlere karşı dikkatli dış politikası, onun yönetiminin önemli özelliklerindendir.II. Abdülhamid, Osmanlı İmparatorluğu’nun zorlu bir döneminde hüküm sürmüş ve birçok iç ve dış sorunla başa çıkmış bir padişahtır. Yönetimi, birçok tartışma ve eleştiriye konu olmuş, ancak aynı zamanda Osmanlı İmparatorluğu'nu ayakta tutan reformları ve politikaları da olmuştur.