Gaz Kromatografisi (GC), analitik kimyada kullanılan bir laboratuvar tekniği ve ayrılma yöntemidir. GC, bileşenlerin bir karışımdan ayrılmasını ve tanımlanmasını sağlar. Bu teknik, özellikle kimyasal analizler, ilaç geliştirme, gıda kimyası, çevre analizi ve petrol endüstrisi gibi birçok uygulama alanında kullanılır.

Gaz kromatografisi temelde şu prensibe dayanır:

• Numune Enjeksiyonu: İnce bir iğne veya otomatik bir numune enjeksiyon sistemi kullanılarak analiz edilecek örnek, gaz kromatografısının kolonuna enjekte edilir.
• Kolon: Gaz kromatografisinin ana bileşeni, uzun ince bir boru veya kolondur. Bu kolon, iç yüzeyi özel bir kaplama veya durağa sahip olan bir çubuk veya tüp şeklinde olabilir. Kolon, analiz için önemli bir bileşen olup bileşenlerin ayrılmasını gerçekleştirir.
• Taşıyıcı Gaz: Kolon boyunca hareket eden bir taşıyıcı gaz kullanılır. Bu gaz, örnekleme sırasında ve analiz sırasında bileşenlerin hareketini sağlar.
• Sıcaklık Kontrolü: Kolon sıcaklık kontrolü, analiz edilen bileşenlerin ayrılma hızını etkiler. Sıcaklık ayarları, analiz amacına ve numuneye bağlı olarak değiştirilebilir.
• Algılama: Kolon sonundan çıkan bileşenler, bir algılama cihazı tarafından tespit edilir. Bu algılama cihazları, genellikle moleküler yapılara göre farklı tepkiler veren termal iletkenlik dedektörleri (TID), yakalayıcı elemanlı detektörler (FID), elektron yakalama dedektörleri (ECD) veya kütle spektrometresi (MS) gibi çeşitli tiplerde olabilir.

Gaz kromatografisi, bileşenlerin ayrılmasını temel olarak buharlaşma sıcaklıkları, polarite, moleküler boyutlar ve diğer kimyasal özelliklerine dayandırır. Her bileşen farklı bir hızda hareket eder ve böylece ayrılabilir. GC sonuçları, bir bileşiğin miktarını belirlemek ve bileşenleri kimliklerine göre tanımlamak için kullanılır.